Dyskusja o precyzji nawigacji GPS nie ustaje i wciąż budzi sporo emocji. Choć znane są ogólne parametry, które można określić mianem oficjalnych, to nie wszystkim takie wyjaśnienie wystarczy. Źródłem kontrowersji jest to, że urządzenia firmowane różnymi markami mogą podawać nam wskazania o zmiennej wartości. Oprócz tego istnieje szereg czynników zewnętrznych, które mogą ujemnie wpłynąć na pracę nawigacji w konkretnym momencie. Popularny wskaźnik CEP ma swoje wady, bo pozwala wyliczyć margines błędu jedynie dla 80 procent pomiarów, a pozostałe 20 pozostaje zagadką. Ów margines na podstawie wskazań CEP szacuje się na 1 do 3 metry. Trzeba również brać poprawkę na to, że producenci mogą do tych rezultatów różnie podchodzić.
Krytycy polityki informowania o osiągach nawigacji wskazują na istotne różnice pomiędzy wynikami testów w warunkach laboratoryjnych, a wynikami jakie można by uzyskać na drodze. Jakość pomiaru zależy od aktualnego położenia satelitów względem odbiornika, które jest zmienne szczególnie na dłuższych dystansach. Ponadto warto zauważyć, że producenci często podają osiągi samego modułu GPS, a nie urządzenia, które trafi do rąk klientów. Stosowane komponenty RF oraz sam układ antenowy mogą różnie działać zależnie od warunków.
Większość użytkowników uważa, że im odbiorniki GPS czulsze, tym wyniki dokładniejsze. Teoretycznie tak, ale wysoki stopień czułości może sprzyjać generowaniu dodatkowych zakłóceń. Przy zmiennej prędkości i położeniu samochodu problem ten może narastać.
